Filmy kobiece włosy łonowe

Jagna, mimo wielkiej miłości do Antka Boryny, zostaje żoną jego ojca. Niebawem zostaje skazana na wygnanie ze wsi.

Opowieść o ewolucji Belli Baxter, młodej kobiety przywróconej do życia przez genialnego i niekonwencjonalnego naukowca, doktora Godwina Baxtera. Pod opieką Baxtera Bella jest chętna do nauki. Jednak głodna przygód, których jej brakuje, Bella ucieka z Duncanem Wedderburnem, przebiegłym i rozpustnym prawnikiem, w burzliwą podróż przez kontynenty. Wolna od uprzedzeń swoich czasów, Bella staje się niezłomna w swoim celu, jakim jest opowiadanie się za równością i wyzwoleniem.

Bohaterką filmu jest Maddie, kobieta która aktualnie ma finansowe problemy i może stracić rodzinny dom. Tak więc, gdy znajduje intrygującą, ale dobrze płatną ofertę pracy decyduje się zaryzykować. Zamożne małżeństwo chce, aby Maddie umówiła się z ich nieśmiałym i zamkniętym w sobie 19-letnim synem Percym. Mają nadzieję, że dzięki niej chłopak wyjdzie ze swojej skorupy i zanim pójdzie na studia zacznie cieszyć się życiem. W trakcie swojego zadania Maddie odkrywa coś zaskakującego.

Nagrodzony Złotym Niedźwiedziem na Berlinale "Touch Me Not" nie tylko dotyka tematu ciała, seksualności czy intymności, ale po prostu - dotyka. W jednej ze scen seks-couch uderza pięścią bohaterkę w klatkę piersiową i film Adiny Pintilie jest takim mocnym uderzeniem. Tylko od nas samych, od naszej relacji z własnym ciałem zależy, jak na niego zareagujemy - krzykiem, szlochem, wycofaniem, wstydem. Bohaterami "Touch Me Not" są Laura (Benson, grała m.in. w "Niebezpiecznych związkach"), Tómas (Lemarquis, znany z "Nói Albinói" Dagura Káriego) i Christian (Bayerlein): dojrzała kobieta ukrywająca smutek i gniew w zatrzaśniętej skorupie ciała oraz dwóch młodych mężczyzn. Jeden całkowicie pozbawiony owłosienia, drugi cierpiący na dystrofię mięśniową, poruszający się na wózku.

W hotelu na północnym wybrzeżu Portugalii przy basenie wypoczywa kilka rodzin turystów, podczas gdy rodzina właścicieli płacze. Wydaje się, że napięcia stopniowo dotykają wszystkich mieszkańców.

Oracio (Bruno Podalydès), nowicjusz w świecie nieruchomości, któremu towarzyszy stażysta Jim (Victor Lefebvre) i koleżanka Catherine (Karin Viard), niedawno owdowiała z trudnościami w odzyskaniu sił, są agentami nieruchomości, którzy chcą tylko jednego: wywołania efektu „Wow!” z ich klientami. W tym celu mają do zaoferowania dwie nieruchomości. Pierwsza to duży mieszczański dom w Louveciennes, z charakterem, ale po remoncie, nadal zamieszkiwany przez właścicieli, w tym męża niechętnego sprzedaży. Drugi to nowe mieszkanie w tak zwanym "złotym trójkącie" Bougival. Wszystko jest gotowe, ale parada potencjalnych nabywców, ich uczucia, zauroczenia i rozczarowania wystawi ten tandem agentów na próbę.

Opowieść o dwóch przyjaciółkach, które pragną otrząsnąć się z wojennej traumy, toczy się w 1945 roku w Leningradzie, który dochodzi do siebie po latach oblężenia. Bohaterki „Wysokiej dziewczyny”, Masza i Ija, próbują nie tylko zapomnieć o tym, czego doświadczyły, ale także przypomnieć sobie kim były, nim zardzewiały ich plany, emocje i uczucia. Inspiracją dla młodego reżysera był wstrząsający reportaż noblistki Swietłany Aleksijewicz, „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety” i tym, co wspaniały film Bałagowa czyni wyjątkowym, jest właśnie kobieca perspektywa. Reżyser nie skupia się więc na heroicznych wojennych czynach, lecz na nowo definiuje bohaterstwo: jako codzienne drobne zwycięstwa życia nad śmiercią, nadziei nad żałobą, młodości nad dramatycznymi doświadczeniami.

W świecie zamieszkanym przez ludzi i kukiełki grasuje seryjny morderca. Na ofiary wybiera dawne gwiazdy legendarnego telewizyjnego show. Wszyscy denaci to kukiełki. Początkowo śledztwo w tej sprawie samotnie prowadzi były detektyw – pluszowy Jim. Żaden człowiek bowiem nie zawraca sobie głowy niedolą swych fastrygowanych sąsiadów. Jednak gdy sprawa staje się głośna, Jim otrzymuje wsparcie w postaci nieokiełznanej, niegrzecznej i niesympatycznej detektyw Edwards. Ta pomoc okaże się tak męcząca, że Jimowi zaczną puszczać nerwy, a nawet szwy. A to dopiero początek, bo rozpruwacz nie zwalnia tempa…

Dzień Matki, rok 1924. W wiosenny dzień, Jane Fairchild, gosposia i sierota, jest sama. Jej pracodawcy, małżeństwo Niven wyjechali, dając Jane szansę na spotkanie z kochankiem mieszkającym w pobliskiej posiadłości. Pomimo zaręczyn z przyjaciółką z dzieciństwa, romans Jane i Paula trwa od dawna. Nieprzewidziany splot zdarzeń sprawia jednak, iż życie Jane odmieni się na zawsze.

Pierwsza część monumentalnego dzieła Ilji Chrżanowskiego jest wprowadzeniem w skonstruowany z niebywałym rozmachem świat DAU. Wstrząsająca, transowa, chwytająca bohaterów i widzów w pułapki długich ujęć Natasza opowiada o samotnej kierowniczce kantyny w zamkniętym mieście-instytucie. Rzecz rozgrywa się w przeciągu kilku dni w 1952 roku, a Chrżanowski czyni nas świadkami dramatycznego uwikłania tytułowej bohaterki. Kamera (kręcono na taśmie 35 mm!) jest jak szpicel niespuszczający oka z Nataszy, kiedy ta wydaje obiady, flirtuje, prowadzi pijackie rozmowy, uprawia seks czy też pijana szarpie się z młodą pomocnicą. Nieświadoma, że jej banalne marzenia o miłości i drobne oszustwa w pracy stanowią pożywkę dla bezwzględnej totalitarnej władzy. DAU odsłania skrupulatnie jej mechanizmy. Na potrzeby filmu na terenie nieczynnego kompleksu wodnego w Charkowie zostało wybudowane miasto-instytut, w którym twórcy zamknęli na wiele miesięcy ochotników: naturszczyków i aktorów. Całość zaś rozrosła się w radykalny, kontrowersyjny eksperyment z pogranicza kina, sztuk wizualnych, psychodramy i nauk społecznych.